شیوع مقطعی اختلال بیش فعالی-کم توجهی در کودکان مصروع

مقدمه اختلال بیش­فعالی-کم­توجهی و صرع از جمله اختلال­های رایج دوران کودکی است. کودکان مصروع در معرض خطر بسیار زیاد ابتلا به اختلال بیش­فعالی-کم­توجهی هستند. هدف از این پژوهش برآورد شیوع اختلال بیش­فعالی-کم­توجهی و زیر ریخت­های آن درکودکان با صرع ایدیوپاتیک است. روش­کار این مطالعه توصیفی مقطعی از زمستان 1390- بهار 1391 در بیمارستان قائم مشهد و امیرالمومنین سمنان انجام شده است. شرکت کنندگان 55 کودک داوطلب مبتلا به صرع ایدیوپاتیک (26 دخترو 29 پسر)بودند. ملاک های ورود به مطالعه شامل داشتن سن بین 7-16 سال، تأیید صرع مراجعه­کننده توسط متخصص مغز و اعصاب و با توجه به پرونده­ی بیمار و گذشت حداقل یک سال از نخستین تشنج و ملاک های خروج شامل ابتلا به هرگونه اختلال روان پزشکی (مانند فلج مغزی، اوتیسم وغیره) و عقب ماندگی ذهنی (هوشبهرکمتراز 85)بود. والدین شرکت­کنندگان پرسشنامه­ی snap-iv فرم والد را تکمیل نمودند. اطلاعات با آزمون مجذور کای و خطی لگاریتمی فیشر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج یافته ها نشان داد که شیوع اختلال بیش­فعالی-کم­توجهی در افراد مصروع  8/21% است. شیوع این اختلال در زیر ریخت­های کم­توجه، بیش فعال و مرکب به ترتیب 1/9%، 3/7% و 5/5% بود. زیر ریخت بیش فعال در صرع منتشر و زیر ریخت مرکب در صرع موضعی بیشتر شایع بود. همچنین، زیر ریخت مرکب با مصرف داروهای ترکیبی کنترل صرع همراه بود. جنس و مقطع تحصیلی نقش تعدیل کننده نداشتند. نتیجه­گیری شیوع بالای اختلال بیش فعالی در افراد مصروع لزوم توجه به مداخلات درمانی و برنامه­های پیشگیری را ضروری می­نماید.